Gaur zuekin bideo bat partekatu nahi dut. Hogei minutu irauten du, baina Sir Ken Robinsonek hitz egiteko duen erraztasunaren ondorioz, ez da luze egiten.
Egia esan, gehien harritu zaidana dantzariaren istorioa da. Azkenean, neska horrek bere talentua aurkitu zuen, dantzari arrakastatsua bilakatuz. Hala ere, bere talentua galtzear egon zen. Zergatik? Txikia zenenean eskolan arreta galtzen zuenez, defizit bat zuela pentsatu zuten, erritmo, talentu eta inteligentzia mota desberdinetan erreparatu gabe.
Horretatik hainbat ondorio atera daitezke. Agerian dago eskoletan umeek askotan ez dutela aurkitzen zer gustuko duten. Hots, askotan ez dute euren talentua aurkitzen. Sir Ken Robinsonek hau guztia hezkuntza-sistemari leporatzen dio. Izan ere, munduko hezkuntza-sistema guztietan matematikak eta hizkuntzak maila gorenean duade, garrantzi handiena izanik. Gero, gizarte zientziak eta letrak, eta azkenik, arteak daude. Horrez gain, artean ere azpimailak aurki ditzakegu: lehenengo, musika eta pintura, eta ondoren, dantza eta arte eszenikoak. Hori munduko hezkuntza-sistema guztietan ikus dezakegu. Beraz, orokorrean, eskolan arrakasta lortzen duten umeak matematiketan eta hizkuntzan dira trebeak. Besteak, ordea, baztertuta geratzen dira eta euren talentuak desaprobetxatzen dituzte.
Horretatik hainbat ondorio atera daitezke. Agerian dago eskoletan umeek askotan ez dutela aurkitzen zer gustuko duten. Hots, askotan ez dute euren talentua aurkitzen. Sir Ken Robinsonek hau guztia hezkuntza-sistemari leporatzen dio. Izan ere, munduko hezkuntza-sistema guztietan matematikak eta hizkuntzak maila gorenean duade, garrantzi handiena izanik. Gero, gizarte zientziak eta letrak, eta azkenik, arteak daude. Horrez gain, artean ere azpimailak aurki ditzakegu: lehenengo, musika eta pintura, eta ondoren, dantza eta arte eszenikoak. Hori munduko hezkuntza-sistema guztietan ikus dezakegu. Beraz, orokorrean, eskolan arrakasta lortzen duten umeak matematiketan eta hizkuntzan dira trebeak. Besteak, ordea, baztertuta geratzen dira eta euren talentuak desaprobetxatzen dituzte.
Bestalde, gaur egun eskolan ezberdinak diren hainbat umeri gaixotasunak diagnostikatzen dizkiete: hiperaktibitatea, arreta defizita... Arazo honen aurrean, Robinsonek dio eskoletan beti estandar batekin lan egin dela, eta estandar horretatik urrun daudenei gaixotzat hartzen dituztela. Baina argi izan behar dugu ume guztiak ez direla berdinak, eta guztiek ezin dutela ikasi erritmo berdinean. Ume bakoitza ezberdina da, bere gustu pertsonalak ditu eta ikasteko erritmo desberdina du. Hori errespetatu behar da.
Bestetik, Ken Robinsonek dio eskoletan ez erratzera irakasten digutela. Eskola tradizionalean benetako ezagutzak transmititzen dira, egiazkoak, eta azterketetan zein ariketetan erantzun oker eta egokiak daude. Hau guztia ikasgela baten egunerokotasunean ikus dezakegu. Gainera, horrekin sortzen duguna da ume batek erratzeari beldurra hartzea. Eta hori arazo larria da; gauza berriak sortzeko erratu behar gara, erratzea beharrezkoa da. Bestela, sormena hiltzen dugu.
Azkenik, Robinsonek dio ume guztiak talentu batekin jaiotzen direla, baina gehienek talentua haurtzaro edo nerabezaroan galtzen dutela. Lehen aipatu dudanez, eskola tradizionalean lan egiteko modu bat gauzatzen da, eta matematikarako eta hizkuntzarako adimenak dira erabateko garrantzia hartzen dutenak. Hortaz, beste adimen mota bat dutenek zailagoa dute eskolan arrakastatsuak izateko, ez dute euren talentua aurkitzen eta baztertuta sentitzen dira. Howard Gardnerrek dio zazpi adimen mota daudela, beraz, zergatik eskoletan ez diote adimen mota guztiei garrantzia bera ematen?
Amaitzeko, batzuk pentsatuko duzue ea horrek zerikusia duen ikaskuntza kooperatiboarekin. Egia esanda, asko. Ikaskuntza kooperatiboaren bitartez, ume desberdinen arteko interakzioa gauzatzen da. Beraz, ariketak eta proiektuak aurrera eramateko, ikasleen adimen mota desberdinak kontuan hartzen dira, ikuspegi desberdinak aintzat hartuz. Gainera, irakasleak ez du ezagutzak transmititzen, baizik eta umeei euren ikasketa-prozesuan gidatzen die. Hortaz, ikasleak esperimentazioaren bitartez, eta hainbat akats egin ondoren, gauza berriak sortzera ailegatzen dira. Hori dela eta, ikasketa kooperatiboa aurrera eramatean, eskola tradizionaleann dauden estandarretatik urruntzen gara. Izan ere, metodologia berri honekin ume guztiak euren ikasketa-prozesuaren protagonistak dira, eta dibertsitateari esker, talde osoa aberasten da.
Amaitzeko, batzuk pentsatuko duzue ea horrek zerikusia duen ikaskuntza kooperatiboarekin. Egia esanda, asko. Ikaskuntza kooperatiboaren bitartez, ume desberdinen arteko interakzioa gauzatzen da. Beraz, ariketak eta proiektuak aurrera eramateko, ikasleen adimen mota desberdinak kontuan hartzen dira, ikuspegi desberdinak aintzat hartuz. Gainera, irakasleak ez du ezagutzak transmititzen, baizik eta umeei euren ikasketa-prozesuan gidatzen die. Hortaz, ikasleak esperimentazioaren bitartez, eta hainbat akats egin ondoren, gauza berriak sortzera ailegatzen dira. Hori dela eta, ikasketa kooperatiboa aurrera eramatean, eskola tradizionaleann dauden estandarretatik urruntzen gara. Izan ere, metodologia berri honekin ume guztiak euren ikasketa-prozesuaren protagonistak dira, eta dibertsitateari esker, talde osoa aberasten da.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina